Na czym polega psychoterapia?

Zakładam, że tyle ile podjętych psychoterapii, tyle jest motywacji i nadziei z nią związanych. Biorąc pod uwagę bogactwo i indywidualność ludzkich przeżyć i doświadczeń nie sposób założyć, czym będzie dla konkretnej osoby i w którą stronę podąży jej energia. Być może pytania „Dlaczego podjąłem/podjęłam psychoterapię?”, „Co dzięki niej chcę osiągnąć? będą pojawiać się na sesjach i pozwolą odkrywać potrzeby z nią związane, podsycać procesy rozwoju i wspomagać samoświadomość. Można założyć, że osoba, która na nią się decyduje chce uniknąć bólu, doznać ulgi w swoim cierpieniu bądź po prostu rozwinąć swój potencjał i uczynić swoje życie bardziej satysfakcjonującym.

Jestem przekonana, że psychoterapia i proces uczestniczenia w niej, oprócz tych funkcji czyni nas osobami bogatszymi, o większej wrażliwości na innych, ale również bardziej czułymi na nas samych i subtelniejszymi w postrzeganiu wyjątkowości naszych przeżyć. Otwiera naszą duszę, psychikę i emocje na obszary, które wcześniej były dla nas zamknięte i odkrywa przed nami ich niezwykłość i różnorodność.

Proces psychoterapii daje możliwość przeżycia specyficznej, bliskiej i intymnej relacji, w której z dużym prawdopodobieństwem zogniskują się Twoje wcześniejsze przeżycia i uwydatni niepowtarzalność Waszego myślenia o sobie i otaczającym Cię świecie.

Psychoterapia to dla mnie szczególny rodzaj relacji, jaka tworzy się pomiędzy pacjentem a psychoterapeutą, poprzez wspólne badanie świata przeżyć, fantazji, pragnień, snów pacjenta oraz stopniowe odkrywanie ich ukrytych znaczeń. Mogę określić, że jest ona wydobywaniem z ciemności tego, co nieznane, niedostępne naszej świadomości – głęboko ukrytych przyczyn naszych trudności. Droga do poznania siebie porównywana bywa do przemierzania nieznanego lasu. Podążanie tą ścieżką wymaga od nas odwagi, tolerowania niepewności związanej z tym, co nam się w nim przydarzy, co odkryjemy w cieniu naszej psychiki. Jednak dopiero podejmując ryzyko przyglądania się w psychoterapii temu, co wyparte, zniekształcone, poszukując prawdy i wiedzy o sobie wychodzimy z jego cienia zyskując dojrzałość emocjonalną, siłę do podejmowania codziennych wyzwań i wiedzę o tym, jak to, co odkryliśmy w naszym świecie wewnętrznym przystosować do wymogów otaczającej nas rzeczywistości.

Psychoterapia psychoanalityczna to metoda leczenia i badania psychiki ludzkiej wywodząca się z psychoanalizy Zygmunta Freuda. Obecnie ciągle rozwijana jest przez jego następców w oparciu o doświadczenie pracy klinicznej z pacjentami.

Sesje psychoanalityczne opieram na rozmowie między terapeutą a pacjentem, podczas których omawiam wątki i tematy swobodnie poruszane przez pacjenta. Stałość sesji, ich częstotliwość (najczęściej 2-3 razy w tygodniu) oraz nieoceniająca postawa, jaką przyjmuje jako psychoterapeuta, tworzą bezpieczne warunki do badania pojawiających się myśli i uczuć pacjenta. Dokładam wszelkich starań, aby mój gabinet psychoterapeutyczny był również specyficzną przestrzenią do przyglądania się fantazjom i emocjom w relacji psychoterapeuta-pacjent, która często przeżywana jest w sposób charakterystyczny dla wcześniejszych doświadczeń z ważnymi osobami w życiu pacjenta.

Podstawowym narzędziem mojej pracy jako psychoterapeuty psychoanalitycznego jest interpretacja. Umożliwia ona pełniejsze rozumienie aktualnych trudności pacjenta i powiązanie ich z nieuświadamianymi wzorcami działań mającymi swoje źródło w odległej przeszłości. Proces psychoterapii tym samym pozwala na wydobycie tego, co nieświadome na zewnątrz i daje możliwość na skuteczne rozwiązywanie konfliktów wewnętrznych będących źródłem cierpienia psychicznego.

Dla tych osób, które poznanie siebie traktują jako wymagającą a jednocześnie fascynującą podróż w głąb siebie, daje możliwości rozwoju i wiele satysfakcji.